25 Juli 2011 Yosemite

25 Juli 2011 Yosemite

Ontbeten op onze kamer in de lodge en toen rond 9.00 uur naar de vallei van Yosemite gereden.
Hier gaan we meerdere supergrote watervallen bekijken.
De eerste die we tegen komen is de Bridalveil waterval. Ook wel de bruidssluierwaterval. De beweging van de waterval lijkt hier op.

Daarna door gereden naar het centrum van de vallei en een 5,5 km wandeling gedaan naar de nu beruchte Vernal Fall.

We doen een stuk van de Mist trail, die doorloopt naar een brug waar je op de Vernal Fall uitkijkt.
Berucht zei ik, omdat sinds 19 Juli hier 3 jonge mensen vanaf gevallen zijn. 1 ging bovenop de waterval staan en gleed uit een andere probeerde hem te redden en viel ook. De derde probeerde dit ook en ging ook over de rand naar beneden.
Er hing een poster met foto’s van de drie toen ze omhoog gingen en nog leefden. Ze zijn nog niet gevonden.
Maar de kans is nihil dat ze nog leven. De waterval stort zich naar beneden via een ruw klotsende rivier over grote dikke rotsblokken. Dat overleef je niet.Het was een erg zware wandeling want je klimt pittig omhoog, maar het uitzicht vergoede veel.
Terug ging het sneller want we gingen grotendeels naar beneden. Prachtige wandeling.

We pakken de auto en rijden de vallei weer uit. Eerst nog de op 4 na grootste watervallen van dichterbij bekijken.

Ze bestaan uit de Upper en de Lower. De Lower is via een wandelpad in ongeveer een kwartier te bereiken.
Mooi gezicht al dat water.
Bij de Upper kun je ook komen maar dat is een erg zware wandeling dat hebben we maar niet gedaan.

Het laatste wat we nog willen zien zijn de grootste bomen van de wereld, Sequoia’s.
Deze bomen staan in Mariposa Grove.
Het is wel weer een uur rijden om er te komen.

Heel veel haarspeldbochten en af en toe diepe ravijnen.

Bij aankomst maar een tram genomen die langs de grote bomen rijdt.
Kost wel wat maar we waren het wandelen zat.
Wat een joekels van bomen.

Sommige bomen hebben een diameter van 6 meter en zijn 2700 jaar oud.
De oudste boom heet, Grizzly Giant.

Na de bomen bekeken te hebben en weer met de auto terug. Dat is dus ruim een uur rijden naar het hotel. En al die haarspeldbochten nog een keer rijden.

Helaas hebben we geen beren kunnen spotten in Yosemite. De beren komen geregeld voor in de vallei en breken zelfs auto's open om het voedsel eruit te krijgen. Ze hebben bij de campings en hotels in de vallei dan ook speciale Bearlockers. Dit zijn metalen kluizen in het park waar je je etenswaren in kunt doen. Dus 's nachts geen voedsel in je auto laten liggen.

Beren worden ook wel eens aangereden in het park. Er staan speciale bordjes langs de weg met een beer erop waar dat is gebeurt. Gelukkig gebeurt dit maar zelden. Kom je wel een beer tegen dan moet je hard schreeuwen of klappen en dan gaan ze weg.Bij onze lodge hebben we dat probleem niet.

Morgen gaan we de natuur uit en reizen we naar San Francisco. Hopelijk hebben morgen weer internet. Tot morgen.

P.S. Sorry voor soms de spellingsfoutjes. Ingrid controleert me meestal wel en dan zitten er wel eens fouten in. Dan herstel ik ze.

24 juli 2011 Bishop-Yosemite

24 Juli Bishop-Yosemite

Om 7.45 wakker om daarna het ontbijtbuffet in het hotel te nemen. Bishop de plaats waar we nu overnacht hebben is ook vooral bekend om de van oorsprong Nederlandse bakker Eric Schat.
In deze grote winkel kun je van alles krijgen op brood gebied. Een hele grote winkel. Het was er ook erg druk. We hebben wat brood ingeslagen om later in het Yosemite park op te peuzelen.
Rianne is nu ook blij want het Amerikaanse brood heeft een wat zoete smaak en is niet echt lekker.

Bishop hebben we verlaten en rijden door een dal met aan de linkerkant het gebergte van de Sierra Nevada. Met nog veel sneeuw op de toppen. Hier is afgelopen winter extreem veel sneeuw gevallen. Dat is ons geluk want dan stromen de watervallen in het Nationaal Park Yosemite nog lekker hard.

Voordat we de Tioga Pas op gaan rijden, een hoge bergpas die pas vanaf half juni open is, gaan we eerst nog langs Mono Lake.
Alleen via deze pas kom je via het oosten Yosemite park in. En door de sneeuw is deze dit jaar ook een stuk later open gegaan. Is de pas dicht dan moet je een heel stuk (200 miles) omrijden.

Mono Lake is een 700.000 jaar oud meer dat ontstaan is tijdens de ijstijd. Vroeger was dit meer nog veel groter. Het is nu nog maar 1/60 deel van wat het vroeger was.
Doordat het meer kleiner is geworden komen er zogenaamde Tufa’s naar boven. Dit zijn door kalksteen gemaakte puntige rotsen. Die ook al 13.000 jaar oud zijn.
Het meer is 2,5 maal zo zout als de zee. Er leven dan ook niet veel organismen in dit meer. Een heel apart gezicht die Tufa’s.

Na Mono Lake is het nog een half uur rijden naar het begin van de Tioga Pas en duiken we echt de bergen in, hoger en hoger. Tot op bijna 10.000 feet ( ca. 3000 meter hoogte). Een hele mooie route. De eerste watervallen komen we al tegen en zien de sneeuw ook steeds dichter bij.
Totdat we bij een plek komen dat we bij de sneeuw kunnen komen en er zelfs op kunnen lopen. Apart na een dag geleden nog in de woestijn van 45 graden gezeten te hebben.

Vlak bij deze plek nog een prachtig bergmeer.
Er bloeien langs de weg ook overal bloemen met verschillende kleuren. Echt koud is het niet. Toch nog steeds boven de 20 graden erg aangenaam.

Iets later komen we in een kleine file. Dat betekend dat we de ingang van het park naderen. Hier hebben we onze Annual Pas weer voor nodig, die we eerder voor andere parken al gebruikt hebben.
Yosemite is het oudste park ter wereld. De naam komt van de indianenstan, Uzumati. Het park heeft bergen van 600 tot 3960 meter hoog.
De vallei, Yosemite Valley, is een goed voorbeeld van een gletsjervallei. In het park leven veel wilde dieren zoals beren, wolven en herten.

Je ziet in dit park veel grote rotsblokken. Er word in dit park daardoor ook veel geklommen.
Verderop komen we bij Tenaya Lake. Een groot bergmeer waar we de broodjes van de bakkerij uit Bishop kunnen opeten.

Het is wel druk in het park. En de afstanden die je door het park moet afleggen zijn groot.
Onderweg komen we een paar uitzichtpunten tegen waar je een mooi uitzicht hebt op de Yosemite vallei. Hier zie je de eerste grote watervallen in de verte ook stromen.
Een prachtig gezicht. Onder Olmsted Point.

Om daar te komen is weer 45 minuten rijden met het mooiste uitzicht op de vallei met het zicht op meerdere watervallen en de steile rots , Half Dome .
De weg er naar toe is er 1 met vele haarspeldbochten en af en toe diepe ravijnen.
Op dit punt zie je ook de Vernal waterval. Een brede waterval waar afgelopen week nog 3 toeristen vanaf gevallen zijn. Ze hebben het niet overleefd.
Inmiddels worden we door het rijden van al die bochten aardig moe en stoppen alleen nog bij Tunnel View, waar je nog zo’n steile rots kunt zien, El Capitan en ook weer het uitzicht op de vallei.

We zijn er ook achter gekomen dat de zon in de bergen toch een stuk feller is, want we zien her en der rode plekken op de nek of schouder.
Dus morgen beter insmeren want er schijnt alleen maar zon hier.

Na het bekijken van het punt Tunnel View rijden we naar ons hotel, Yosemite View Lodge wat erg mooi gelegen ligt tegen de bergen en de Merced River stroomt er langs.
Deze rivier voert heel veel water af wat boven uit de bergen komt.
We eten in het restaurant en gaan dan pas naar onze lodge.
Deze lodge is supergroot, want nu hebben we zelfs een voorkamer met keukenblok erbij.

Marc en ik gaan nog even zwemmen. Het word dan al donker.
Om 10.30 zijn we gaan slapen.

23 Juli Death Valley-Bishop

23 Juli Death Valley-Bishop

Vanochtend hebben we voor het eerst eens lekker kunnen uitslapen. Ik was zelfs een keer niet het eerste wakker.

Om half 11 zijn we vanuit Furnace Creek (Death Valley) vertrokken voor de rit naar Bishop. Wel eerst bij Stovepipe Well's de Sand Dunes (zandduinen) bekeken. Deze duinen rijzen in eens op en kunnen wel 30 meter hoog worden. Apart om te zien.

Daarna via een schitterende route door de bergen en weer flink naar beneden ( lange stukken van 9 % helling) . 1 afdaling moest je de hele tijd de remmen bijna ingedrukt houden zo steil. Weer een berg omhoog en weer naar beneden en we waren Death Valley uit. Een heel apart park. Eerst de hitte en toen zag je in eens in de verte de licht besneeuwde toppen van het Sierra Nevada gebergte.

We stopten in Lone Pine, dit stadje ligt tegen het Sierra Nevada gebergte aan.We hebben in Lone Pine bij de Subway sandwiches gegeten.

Daarna zijn we via een zijweg naar de Alabama Hills gereden. Erzijn veel western films en series opgenomen hier waaronder bijvoorbeeld de serie How the west was won.

Om 15.45 kwamen we bij ons hotel in Bishop aan. In het zwembad gezwommen.

In het hotel hebben ze ook een wasmachine en droger en Ingrid is nu druk bezig met wassen. Ze is helemaal blij.

Morgen gaan we naar het volgende Nationale Park, Yosemite. Volgens velen 1 van de mooiste parken met veel grote watervallen en hele grote bomen, Sequoias genaamd. Hier blijven we dan ook 2 nachten. Het is even afwachten of we morgen internet hebben anders een dag later .

22 Juli 2011 Las Vegas-Death Valley

22 Juli Las Vegas-Death Valley

Vanmorgen op tijd op om richting het hete Death Valley te gaan. Eerst uitchecken. Helaas niks gewonnen in Vegas. Maar met 1 dollar inzet kan dat ook niet. De auto van ons staat Valet geparkeerd. Dat wil zeggen dat je de sleutel van de auto afgeeft aan een medewerker van het hotel en die brengt hem voor je weg naar de garage. Je krijgt een nummer die je later bij vertrek weer afgeeft en de medewerker zet dan de auto voor de uitgang van het hotel voor je klaar waardoor je makkelijk de koffers kunt inladen.

Helaas was dit niet onze auto.

Daarna op weg naar Death Valley door een droog en dor gebergte en later weer een vlakte totdat we bij het plaatsje Pahrump aankwamen waar we nog getankt hebben.

Toen waren we al vlakbij het Nationale Park ' Death Valley'.

Het hoogste punt van Death Valley is 3368 meter (Telescope Peak) en het laagste -86 meter(Badwater) .

Onze eerste stop in het park was Dante's View. Dit is een uitzichtpunt op het -86 meter diepgelegen Badwater. Daar rijden we later nog heen. Dante's View ligt op ruim 1600 meter hoogte waardoor het nog niet zo heet aanvoelde.

Het volgende punt waar we stopten is Zabriskie's Point. Genoemd naar Zabriskie die in Borax handelde.

Toen gingen we naar het visitors centrum, Furnace Creek. Hier ligt ook onze slaapplaats in Death Valley. De temperatuur is nu echt hard opgelopen tot boven de 46 graden. De 50 graden hebben we niet gehaald.

Als je maar ook even uit de auto stapte was het bloedheet . Veel water drinken dus.

Voordat we naar onze lodge in Furnace Creek gaan nog even een paar stops gedaan op weg naar het laagste punt van het Noordelijk halfrond, Badwater.

Dit heet Devil's Golf Course. Dit was vroeger een meer. Nu heeft de wind deze zoutvlakte een rimpelige vorm aangenomen. Vandaar de naam 'Het golfterrein van de duivel'.

Nu nog een paar km en we komen aan bij Badwater. Het laagste punt, -86 meter beneden zeeniveau.

Op de terugweg naar Furnace Creek nog even de Artis's Drive gereden. Ook weer een prachtige eenrichtingsverkeer die door allerlei kleuren gevormde rotsen heen voerde. Vandaar de naam 'Artist's Palette'. Zie foto onder.

Rond 16.00 uur kwamen we weer aan in Furnace Creek. Even inchecken en naar onze lodge op de 2e verdieping. Marc, Rianne en ik hebben nog een duik genomen in het zwembad. Niet echt verkoelend bij een temperatuur van 45 graden.

Dit zijn de karren die Borax vervoerden voortgetrokken door muilezels. Dit gebeurde tussen 1882 en 1890.Boraxwerd uit de mijnen gehaald hier in Death Valley. Het kon niet echt uit. Deze ' 2 ezels ' proberen de karren nog vooruit te krijgen.

Zelfs deze groeien hier in deze hete woestijn. Net een oase.

Morgen vertrekken we verder door Death Valley via Lone Pine naar onze volgende stop, Bishop.

21 Juli Las Vegas

21 Juli Las Vegas

Het is inmiddels 22.30 dat ik dit verhaal zit te typen. Ingrid, Rianne en Marc liggen net te slapen. Het was weer een vermoeide dag. Opnieuw superheet hier in Vegas.

Vanmorgen ontbeten in Hotel Paris wat net naast ons hotel ligt. Ook alweer een prachtig hotel. Met een nagemaakte Eifeltoren, Arc de Triomph en in het hotel zelf een Franse sfeer.

Daarna naar de Las Vegas Premium Outlet Center. Een soort Bataviastad in Las Vegas. Met heel veel merkkleding winkels. We hebben nog wat kleding kunnen kopen. Echt wel goedkoop.

Rond 13.00 naar het oude Las Vegas (Downtown) gereden. Hier is het allemaal een beetje begonnen. De bekende cowboy staat er ook. Alleen is het nu deels overdekt. Fremont Street heet deze straat.

De bekende cowboy.

Marc met een soort zwaardvechter op de foto. Ook op Fremont street.

Bij de Starbucks wat gegeten en gedronken. Alleen was ik zo stom met mijn videocameratas te gaan zwiepen. Ingrid kreeg de volle lading van mijn koffie over haar heen. Op de grond en op de tafel was het ook een vieze bende. De verkoopster van Starbucks hielp mee om met verschillende natte doeken de boel weer op te ruimen. Ik kreeg gelukkig nog een nieuwe koffie. Maar Ingrid had natte koffieplekken in haar spijkerbroek. Gelukkig heeft Las Vegas een grote föhn die de hele dag aanstaat zodat het weer snel opdroogde.

We hebben daarna ook nog de 350 meter hoge Stratosphere toren met de lift bestegen. Met een prachtig uitzicht over Las Vegas. Je kon ook nog van de toren af Bungee Jumpen. Maar dat hebben we maar niet gedaan.

Stratosphere Tower.

Het uitzicht vanaf de 350 meter hoge Stratosphere Tower.

Om 18.00 hebben we de voorstelling ' Tournaments of Kings ' in hotel Excalibur bekeken. In een soort arena hadden we een show van ridders en paarden die elkaar o.a met zwaarden te lijf gingen. Ook vuurwerk en vlammen ontbraken niet . Marc en ik vonden het wel leuk. Ingrid en Rianne wat minder. Je kreeg ook eten. Soep vooraf met daarna een bord met kip, brocolli en wat gepofte aardappelen. Als toetje een soort appelflap. Je moest dit allemaal met de hand opeten. Een heel gesmeer.

Om 19.15 was dit allemaal afgelopen. In het hotel nog wat rondgekeken en daarna naar ons hotel. Ik ben nog even naar Hotel Bellagio gegaan. De film Oceans Eleven met George Clooney en Brad Pitt in de hoofdrol is daar opgenomen. Die wilde ik nog even van binnenzin. Prachtig hotel.

Zo dat was dan Las Vegas, wat een aparte stad toch. Er is genoeg te zien en te beleven daar. Ik vond het wel grappig daar.

Nu slapen en morgen richting Death Valley. Gaan we daar dan de 50 graden halen???

20 Juli Las Vegas

20 Juli Las Vegas (geschreven door Ingrid)

Er was gisteravond nog een heftige strijd gaande wie het potje Monopoly zou gaan winnen. Het ging op het allerlaatst nog tussen Rianne en Marc en beiden wouden niet opgeven. Om 01.00 uur vannacht was er dan de beslissing, Rianne had gewonnen. Pa en ma lagen verdwaasd in bed en volgden het spel nog met vlagen. Dus vanmorgen eerst maar eens uitslapen. Harry was rond een uur of zeven al wakker. Heeft even wat op de laptop gedaan en is toen toch maar weer zijn bed in gegaan. Rond half 10 waren we dan allemaal wakker.

Dit uitzicht hebben we boven uit onze hotelkamer.

We hadden besloten om in ons eigen hotel te ontbijten. Het is allemaal zo groots, dat het elke keer weer zoeken is waar we heen moeten. Het is wel van het ene uiterste (de mooie, stille natuur naar dit snelle, drukke, maffe en massale gebeuren) naar het andere. Maar restaurant gevonden en om 10.30 uur waren we dan aan het ontbijten. Het was een ontbijtbuffet, ook weer zo groot …….. met allemaal verschillende standjes met mexicaans, salades, desserts, american, intaliaans, aziatisch. Zo veel, zo veel. En omdat we al laat waren werden verschillende etenswaren al weer klaar gezet voor de lunch, dus hier konden we ook nog weer wat van nemen. We hebben ons buikje goed vol gegeten, zodat we voorlopig niets meer hoefden.

We hadden bedacht om vandaag wat hotels te gaan bekijken. Elk hotel is namelijk een attractie op zich. Besloten om dit gewoon met de auto te doen. Je kan natuurlijk taxi, shuttlebus, monorail nemen, maar wij zijn dus gewoon met de auto gegaan. We hadden natuurlijk ook kunnen gaan lopen, maar dat valt toch allemaal wel wat tegen. Het is weer extreem warm en alles is zo groot dat je al gauw denkt dat het dichtbij is, maar dan is het toch nog wel een stukje lopen. Dus we hebben de auto voor ons laten ophalen, wat klinkt dat chic he hahaha, maar is gewoon echt een service vanuit het hotel. Hoef je ook niet voor te betalen, behalve dan weer een tip (fooi) voor de chauffeur.

Ons eerst hotel was het Luxor. Het hotel heeft de vorm van een pyramide. Hier hebben we gelijk twee avondshows geboekt. Vanavond gaan we in het Luxor naar Criss Angel. “Believe” heet de show. Hij is een soort van illusionist. Morgenavond gaan we “Tournament of Kings”een show met o.a. riddergevechten. Dit is in het hotel Excalibur. Dit hotel is in de vorm van een kasteel nagebouwd.

Hotel Luxor.

Daarna weer de auto gepakt naar het MGM Grand hotel. Ook weer groots en weer wat alles te zien.Ze hebben in het hotel gewoon leeuwen. In dit hotel geven Siegfried en Roy ook voorstellingen met de leeuwen.

Gokkasten in MGM hotel.

Daar nog even wat gedronken in het Rainforrest Cafe. Zag er ook weer erg leuk uit, alleen bediening was wat minder. We moesten lang wachten en voor ons gevoel komen we al weer tijd te kort om alles te zien.

Het volgende hotel New York New York. Zie je al aan de buitenkant. Het vrijheidsbeeld, de Brooklynbridge. New York is gewoon nagebouwd. Het is allemaal niet te bevatten.

Hotel New York New York

Ook de kinderen vallen van de ene verbazing in de andere. Marc weet al wel zeker dat hij hier nog een keer terug gaat komen. Marc en Rianne hebben in een van de vele winkeltjes in het hotel allebei een shirt gescoord.

Marc ook nog een gokmachientje. Op en door het hotel New York New York ligt een achtbaan (hoe verzin je het). Rianne wou hier wel graag in, maar niet alleen. Tja, toen heb ik me maar opgeofferd om mee te gaan. We vonden het beiden super spannend, maar deze unieke belevenis wilden we ook niet voorbij laten gaan. We hadden geen idee wat voor een achtbaan het was.

Dit kon je gewoon niet goed zien, wat het dus extra spannend maakte. Nou, we kunnen zeggen dat hij behoorlijk heftig was, maar we zijn er in geweest J

Daarna hebben we de Coca Cola shop en de M & M’s shop bezocht. Wat je hier ook weer ziet, gaat je verbeelding te boven.

We waren het ondertussen wel zat en zijn terug gekeerd naar het hotel. Rianne en Harry hebben nog een duik in het zwembad genomen.

We hebben vanavond nog snel hotel het Venitian hotel bekeken.

Daarna om 21.30 uur naar de show van Chris Angel in het Luxor theater. Chris Angel is een Amerikaanse ' Hans Klok'.

We weten nog niet of we morgen de site bij werken. Internet op hotelkamer moeten we flink voor de betalen. Zeer waarschijnlijk lezen jullie ons verslag van de 21e (nog een dagje Vegas) een dag later als we in Death Valley zitten.

Morgen gaan we zeker een shopping Mall bekijken vlak buiten The Strip. Dat is een factory outlet center net zoals Bataviastad in Lelystad. Maar dan als het goed is nog goedkoper. Rianne en ik willen nog wat kleren scoren.

Ik kan geen hotel meer van binnen zien.

19 juli Zion-Las Vegas

Vandaag werden we om zeven uur wakker, behalve Marc natuurlijk die was er om acht uur uit. Toen we klaar waren gingen we met de auto het Zion National Park in. We gingen verder met de shuttlebus naar de Weeping Rock trail. De wandeling was een korte, maar nog best wel steile wandeling. Er kwam water uit de rost, het leek net of de rots huilde. Na deze wandeling gingen we weer verder met de shuttlebus naar Riverside walk trail.

Deze wandeling was wel wat langer. We kwamen heel veel eekhoorntjes tegen en herten. We waren om 11.45 uur weer terug met shuttlebus.

Daarna gingen we met de auto verder naar het plaatsje Springdale. Daar gingen we wat eten en drinken. Marc had Ice Tea besteld, maar dat vond die natuurlijk weer niet lekker. Gelukkig mocht hij het omwisselen voor wat anders. We hadden natuurlijk weer veelste veel eten, we kregen het allemaal niet echt op.

Toen gingen we richting Las Vegas rijden. Onderweg even naar supermarkt geweest om water te halen. Daarna weer verder. We verlaten de staat Utah en de klok gaat weer een uur terug, want we zijn weer in andere staat (eventjes in Arizona en daarna in Nevada). Onderweg gingen we een stukje om om het park Valley of Fire te bekijken. Het was hier 42 graden. We waren daar om 15.30 uur en was erg mooi ook (: Marc en ik wilden heel graag naar Las Vegas we waren best wel nieuwsgierig.

Valley of Fire

We kwamen 17.00 uur in Las Vegas aan. In 1 keer goed gereden en in de parkeergarage van het hotel de auto neergezet. Toen moesten we inchecken, de receptie was moeilijke te vinden. We kwamen eerst door een heel winkelcentrum. Hier leek het net of je buiten liep er was een lucht als plafond, net echt. Daarna door het Casino naar de receptie. Het Casino was erg groot. Marc en ik mochten gewoon door de Casino lopen het valt best mee hoe streng ze daar zijn, want we hadden gehoord dat kinderen onder de 18 niet in de Casino mochten komen.

Uiteindelijk hadden we ingecheckt en gingen even onze kamer bekijken (op de 21^e verdieping en met uitzicht op de Eiffeltoren en op de fontein van het Bellagio hotel). Alles heel luxe. Toen wouden we de koffers gaan halen en deden we de deur achter ons dicht en kwamen we erachter dat we het pasje waarmee je de deur open maakt waren vergeten. Dus moesten we weer helemaal naar beneden naar de balie en kregen we anders pasje en konden we weer gewoon naar binnen. Vanaf de parkeergarage naar onze kamers met de koffers, was een hele lange tocht. We hebben toen de auto naar de ingang gereden en daar de koffers uitgeladen. Onze auto werd door iemand van het hotel weggereden.

Hotel Bellagio met de beroemde fonteinenshow.

Las Vegas is echt een super mooie stad je ziet hele aparte dingen. We zijn vanavond in Las Vegas rond gaan kijken.

Het is echt mooi, maar het is nog steeds heel warm 30 graden of zo. We zagen een achtbaan op een hotel, heel straatverlichting en verkleedde mensen (Elmo, Spongebob en Star Wars).

Daarna hebben we nog wat gedronken en gegeten bij Starbucks. Nu zijn we op onze hotelkamer en gaan we nog Monopoly spelen.

Geschreven door: Rianne

18 Juli 2011 Bryce Canyon-Zion National Park